გაერთიანებული სამეფოს კონსტიტუცია არის წესების სისტემა, რომელიც წყვეტს დიდი ბრიტანეთისა და ჩრდილოეთ ირლანდიის გაერთიანებული სამეფოს პოლიტიკურ მმართველობას. მრავალი ქვეყნისგან განსხვავებით, დიდი ბრიტანეთის კონსტიტუცია არ არის კოდიფიცირებული ერთ დოკუმენტში. ამასთან, დიდი ბრიტანეთის უზენაესი სასამართლო ცნობს, რომ არსებობს გარკვეული კონსტიტუციური პრინციპები, მათ შორის საპარლამენტო სუვერენიტეტი, კანონის უზენაესობა, დემოკრატია და საერთაშორისო სამართლის დაცვა. დიდი

შეერთებული შტატების კონსტიტუცია არის ამერიკის შეერთებული შტატების უზენაესი კანონი. კონსტიტუცია, რომელიც თავდაპირველად შვიდი მუხლისგან შედგებოდა, ადგენს ხელისუფლების ეროვნულ ჩარჩოს. მისი პირველი სამი ტომი ასახავს უფლებამოსილების გამიჯვნის დოქტრინას, რომლის თანახმად ფედერალური მთავრობა იყოფა სამ ორგანოდ: საკანონმდებლო, რომელიც შედგება ორმხრივი კონგრესიდან (მუხლი I); აღმასრულებელი, რომელიც შედგება პრეზიდენტისა და დაქვემდებარებული პირებისგან (II მუხლი); და სასამართლო, შედგება უზენაესი სასამართლოსა და სხვა ფედერალური სასამართლოებისგან (III მუხლი). რაც

ნორვეგიის პოლიტიკური სისტემა არის საპარლამენტო დემოკრატიის, კონსტიტუციური მონარქიაა. ქვეყანაში აღმასრულებელ უფლებამოსილებას ახორციელებს სახელმწიფო საბჭო, კაბინეტი, რომელსაც ხელმძღვანელობს ნორვეგიის პრემიერ-მინისტრი. საკანონმდებლო ძალაუფლება ენიჭება როგორც მთავრობას, ისე საკანონმდებლო ორგანოს, სტორტინგეტს (ნორვეგიულად), რომელიც არჩეულია მრავალპარტიული სისტემის ფარგლებში. ნორვეგიის სასამართლო სისტემა კი დამოუკიდებელია აღმასრულებელი ხელისუფლებისა და საკანონმდებლო ორგანოებისგან. ეკონომისტთა

ესპანეთი არის სოციალურ-დემოკრატიული სახელმწიფო, კანონის შესაბამისად, რომელიც ემორჩილება თავისუფლებას, სამართლიანობას, თანასწორობას და პოლიტიკურ პლურალიზმს, როგორც მისი სამართლებრივი სისტემის უმაღლესი ფასეულობები. ეროვნული სუვერენიტეტი ეკუთვნის ესპანელ ხალხს, საიდანაც წარმოიშვა ყველა სახელმწიფო ძალა. ესპანეთის სახელმწიფოს პოლიტიკური ფორმაა საპარლამენტო მონარქია. ესპანეთის კონსტიტუცია ემყარება ესპანეთის ერის, ყველა ესპანელის საერთო და განუყოფელ სამშობლოს განუყოფელ ერთიანობას; იგი ცნობს და გარანტიას უწევს თვითმმართველობის უფლებას იმ ეროვნებისა და რეგიონებისგან, რომელთა შემადგენლობაში შედის და მათ შორის სოლიდარობას. შედეგად,

საფრანგეთის კონსტიტუციის სტატუსი და როლი საფრანგეთი